بسم الله الرّحمن الرّحيم
«اَلَمْ تَرَ كَيفَ فَعلَ رَبّكَ بِاَصحابِ الْفيل، اَلم يَجعلْ كَيدهُمْ في تَضليلٍ و أرْسَلَ عَليهمْ طيراً اَبابيلَ، تَرميهمْ بِحجارةٍ مِنْ سِجيلٍ فَجعلهُمْ كَعصْفٍ مَأْكولٍ.» (1)
آيا نديدي كه پروردگارت با صاحبان فيل چه كرد؟ آيا كيد و تدبيري كه براي خرابي كعبه انديشيدند خراب نكرد؟ و بر هلاك آنها مرغان ابابيل را فرستاد تا آن سپاه را به سنگ هاي سجيل (دوزخي) سنگباران كردند و تنشان را چون برگ هاي خرد شده گردانيد.
«هرگز براي سنت خداوندي تبديل و تغييري نيست.»
آنچه در طبس واقع شد، بدون شك مصداقي ديگر از سوره ي مباركه فيل بود و پنجم ارديبهشت 1359 عام الفيل ديگر و كارتر مظهر استكبار جهاني ابرهه اي ديگر بود و عنايت، لطف و مرحمت خداوندي مثل همه ي زمان هاي تاريخ بر مؤمنان رخ نمود. آنچه گذشت نه تنها يك واقعه ي ساده و زودگذر و فراموش شدني نبود، بلكه تمثيلي و ذكري است هميشگي و ماندني براي كساني كه با چشم دل خويش جز آنچه هست مي بينند و تذكر ديگري است بر اثبات قدرت فائقه و تامه ي الهي و بر وهن و سستي كيد و مكر دشمنان خدا.