جمعه 23 آبان 1404
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
flag
تاریخ : پنجشنبه 22 آبان 1404
کد 2236

مصاحبه با تیم برتر سومین المپیاد مهارتی دانشجویان کشور از دانشکده شماره یک تبریز

در سومین المپیاد مهارتی دانشجویان سراسر کشور که به میزبانی دانشگاه ملی مهارت واحد استانی خراسان رضوی برگزار شد، تیم دانشجویی دانشکده شماره یک تبریز متشکل از سالار ستاری و آیدین فرشبافی، در محور «ساخت و تولید» در میان ۱۲ تیم راه یافته به مرحله نهایی، حائز رتبه دوم کشور شدند
روابط عمومی دانشگاه ملی مهارت واحد استانی آذربایجان شرقی ضمن تبریک ویژه، این موفقیت درخشان را بهانه‌ای قرار داد تا با این دو نخبه جوان و پرتلاش به گفت‌وگو نشسته و از جزئیات مسیر پرفراز و نشیبشان، چالش‌ها، آرزوها و دیدگاه‌هایشان درباره آموزش مهارتی سوال نماید.
ابتدا خودتان را به طور کامل معرفی کنید و از زمینه‌های علاقه‌مندی‌تان به رشته ساخت و تولید بگویید.
سالار ستاری:  با سلام و تشکر از شما. من سالار ستاری متولد آذرماه ۱۳۸۳ در تبریز هستم. دانشجوی ترم چهارم کاردانی ساخت و تولید در دانشکده شماره یک تبریز. مسیر من به این رشته از هنرستان آغاز شد. من و آیدین هر سه سال دهم، یازدهم و دوازدهم را در هنرستان وحدت تبریز کنار هم تحصیل کردیم. به لطف خدا و با معدل بالایی که در هنرستان کسب کردم، بدون کنکور و در دوره روزانه وارد این دانشکده شدم. همیشه به کارهای فنی و ساختن علاقه داشتم. دیدن اینکه یک قطعه از صفر تا صد توسط خودت ساخته شود، لذت خاصی دارد.
آیدین فرشبافی:  من هم آیدین فرشبافی، متولد ۱۳۸۳ در تبریز هستم. همانطور که سالار گفت، از هنرستان با هم همکلاس بودیم و همین مسیر را ادامه دادیم. من از ۱۲ سالگی وارد دنیای کار شدم. همین کار عملی و دیدن خروجی ملموس کار، باعث شد عاشق این رشته شوم. الان هم برای خودم یک کارگاه کوچک در مجتمع فلزکاران تبریز دارم و مستقل کار می‌کنم.
از نحوه آگاهی و شرکت در المپیاد مهارتی برایمان بگویید. چگونه تیم تشکیل دادید و خود را برای این رقابت ملی آماده کردید؟
سالار ستاری:  اساتیدمان در دانشکده، از طریق گروهی که در فضای مجازی داریم ما را از این المپیاد مطلع کردند. از آنجایی که ما از قبل با هم همکاری و شناخت خوبی داشتیم، به طور طبیعی تیم تشکیل دادیم. آمادگی برای المپیاد کار ساده‌ای نبود. من در حال حاضر در یک کارگاه صنعتی بیرون از دانشگاه مشغول به کارم. کارم شامل ساخت، تراش، فرز، سی ان سی و سایر عملیات‌های ماشینکاری است. برنامه من به این شکل است که چهار روز در هفته کار می‌کنم و فقط سه روز در دانشگاه حاضر می‌شوم. حتی جمعه ‎ها نیز معمولاً کار می‌کنم. بنابراین، آمادگی برای المپیاد را در کنار کار و درس پیش بردیم که واقعاً سخت بود، اما با علاقه‌ای که داشتیم، توانستیم مدیریت زمان داشته باشیم و از تفریحاتمان هم بزنیم تا به هدفمان برسیم.
آیدین فرشبافی:  بله، دقیقاً. تمرینات ما بیشتر مبتنی بر تجربه‌ای بود که در کارگاه شخصی خودم و محیط‌های صنعتی کسب کرده بودیم. ما با دستگاه‌های مختلفی کار کرده بودیم و این یک مزیت بزرگ برای ما محسوب می‌شد. وقتی سوالات و محورهای مسابقه را دیدیم، فهمیدیم که بخش عمده آن به مهارت عملی و سرعت عمل بستگی دارد، چیزی که در محیط‌های واقعی صنعت به دست می‌آید.
 از فضای مسابقه و رقابت در مشهد برایمان بگویید. تجربه حضور در بین تیم‌های دیگر چگونه بود؟
سالار ستاری: در مرحله نهایی محور ساخت و تولید، ۱۲ تیم از دانشگاه‌های معتبر سراسر کشور مانند تهران، صنعتی شریف، شیراز، اصفهان و سمنان حضور داشتند. جالب اینجا بود که به نظر می‌رسید اغلب رقبای ما در مقطع کارشناسی و با سنین بالاتر از ما بودند و فکر می‌کنیم ما تنها تیم در مقطع کاردانی بودیم که توانستیم در این جمع خودی نشان دهیم و مقام بیاوریم. این برای ما باعث افتخار بود.
آیدین فرشبافی: میزبانی دانشگاه ملی مهارت خراسان رضوی از نظر پذیرایی و مهمان‌نوازی واقعاً عالی بود. اما در بخش تجهیزات و امکانات مسابقه، با چالش‌هایی روبرو بودیم. متأسفانه تجهیزات موجود در محل مسابقه، محدود و در برخی موارد قدیمی بودند. این مسئله فقط مربوط به میزبان نبود، بلکه به نظر می‌رسد یک چالش کلی در بسیاری از مراکز آموزشی است.
سالار ستاری: یک نکته جالب و در عین حال تاسف‌بار این بود که حتی تیم دانشگاه صنعتی شریف، که یک دانشگاه تئوری‌محور و بسیار معتبر است، به دلیل برخورد نادرست با دستگاه و ایجاد مشکل فنی، مجبور به انصراف از مسابقه در روز اول شد. این اتفاق به وضوح نشان می‌دهد که مهارت، یک ویژگی کاملاً اکتسابی و ناشی از کار مداوم و تجربه مستقیم با دستگاه است. دانشگاه‌های تئوری‌محور گاهی حتی دستگاه‌ها را از نزدیک به خوبی ندیده‌اند و آموزش‌هایشان محدود به شبیه‌سازی است. در حالی که در فضای بیرون از دانشگاه، با تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای مانند برش لیزر، وایرکات و ... مواجه می‌شویم.
 فکر می‌کنید دلیل اصلی موفقیت تیم اول چه بود و چه عاملی باعث شد شما به جایگاه دوم دست پیدا کنید؟
آیدین فرشبافی: به نظر من تیم اول، که از دانشگاه میزبان بودند، آشنایی و فرصت تمرین بیشتری با دستگاه‌های همان محل مسابقه داشتند. این یک مزیت بزرگ محسوب می‌شد. ما با وجود عدم آشنایی قبلی با محیط و با تکیه بر تجربه کلی‌ای که از کار در محیط‌های صنعتی داشتیم، توانستیم خودمان را تطبیق دهیم و نتیجه خوبی بگیریم.
سالار ستاری:  من فکر می‌کنم مهارت عملی و عدم واهمه از کار با دستگاه، کلید موفقیت ما بود. ما از قبل می‌دانستیم که در مسابقه ممکن است با هر دستگاهی روبرو شویم، پس ذهنمان را برای حل مسئله و یادگیری سریع آماده کرده بودیم. مهارت فقط با کار و تجربه مستقیم به دست می‌آید و ما باید بیشتر کار کنیم تا از دستمان کاری بیاید.
ظاهراً علاوه بر شما، تیم دیگری هم از دانشکده شماره یک تبریز در مسابقات حضور داشت؟
سالار ستاری: بله، یک تیم دیگر متشکل از آقایان نظامی و صدقی نیز از دانشکده ما در این المپیاد شرکت کرده بودند. متأسفانه به دلیل ابتلا به آنفلوانزا، نتوانستند نتیجه مطلوبی بگیرند. در غیر این صورت، مطمئن باشید مقام سوم نیز از آن دانشکده شماره یک تبریز بود. آن‌ها نیز دانشجویان بااستعداد و باانگیزه‌ای هستند.
برای این موفقیت، جایزه‌ای در نظر گرفته شده است؟
آیدین فرشبافی: بنا بود به تیم دوم ۲۰ میلیون تومان جایزه نقدی تعلق بگیرد، اما متأسفانه تا امروز این وعده محقق نشده است. امیدواریم مسئولان هرچه سریع‌تر این موضوع را پیگیری کنند تا انگیزه‌ای برای ادامه مسیر برای ما و سایر دانشجویان باشد.
از نقش اساتید و دانشکده در این مسیر بگویید.
سالار ستاری: اساتید ما در دانشکده شماره یک تبریز، به ویژه در دروس کارگاهی، عالی هستند. ما به طور خاص از زحمات اساتیدی مانند استاد عاصمی، استاد پورعلی، استاد واعظی‌پور و استاد آقابالازاده تشکر می‌کنیم. آن‌ها نه تنها دانش فنی، بلکه اخلاق حرفه‌ای را به ما آموختند.
 آیدین فرشبافی: قطعاً بدون راهنمایی و حمایت این اساتید، رسیدن به این موفقیت ممکن نبود. فضای دانشکده به گونه‌ای است که شما را برای کار عملی تشویق می‌کنند.
به عنوان دانشجویان مهارتی، ارزیابی شما از سیستم آموزشی فعلی چیست؟ چه نقاط قوت و ضعفی می‌بینید؟
سالار ستاری: دانشگاه از نظر آموزش تئوری خوب است. دانش مثل یک دریای وسیع می‌ماند که دانشگاه فقط سطح این دریا را به ما نشان می‌دهد. اما دانشجو باید خودش دنبال کار برود و معلوماتش را در محیط عملی اضافه کند. نقطه ضعف اصلی، بحث تجهیزات است. ضروری است که تجهیزات دانشگاهی بروزرسانی شوند. البته می‌دانیم که این مشکل فقط مربوط به دانشکده ما نیست؛ حتی در مسابقات مشهد نیز با این مشکل مواجه بودیم. در فضای بیرون از دانشگاه، دستگاه‌ها بروز و پیشرفته هستند. کاش مسئولان دانشگاه دستگاه‌های رایج در بازار ایران را حداقل به دانشگاه بیاورند. خوشبختانه دانشکده شماره یک تبریز به تازگی اقدام به خرید چند دستگاه جدید مانند سی ان سی کرده که قدم بسیار خوبی است.
آیدین فرشبافی: من موافقم. با این وجود، ما فارغ‌التحصیلان این دانشگاه ثابت کرده‌ایم که می‌توانیم نیاز صنعت را برآورده کنیم. اما اگر امکانات به روزتر باشد، قطعاً خروجی به مراتب بهتری خواهیم داشت.
 برای توسعه و ارتقای کیفی دانشگاه‌های مهارتی چه پیشنهاداتی دارید؟
سالار ستاری: پیشنهاد اصلی من، بروزرسانی تجهیزات و همگام کردن آن با استانداردهای صنعت است. دانشگاه باید پل ارتباطی مستحکمی با صنعت باشد. این کار هم به نفع صنعت است، چون نیروی کار ماهر تحویل می‌گیرد، هم به نفع دانشجو که رضایت بیشتری خواهد داشت.
آیدین فرشبافی: پیشنهاد مشخص من این است که صنایع، کارخانجات و شرکت‌های بزرگ و متوسط تشویق شوند تا در داخل دانشگاه شعبه یا کارگاه آموزشی-تولیدی دایر کنند. دانشجویان می‌توانند به صورت پاره‌وقت در این واحدها استخدام شوند. با این طرح، سه طرف برنده هستند: دانشجو صاحب درآمد می‌شود و کار عملی و واقعی یاد می‌گیرد، کارخانه‌دار تولید و درآمد خود را دارد، و دانشگاه نیز از این مشارکت، هم مالی بهره می‌برد و هم کیفیت آموزش را بالا می‌برد. با این روش، دانشجویان ما دیگر برای تأمین هزینه‌های زندگی مجبور نیستند به سراغ کارهای بی‌ربط مانند کار در رستوران بروند. نکته مهم اینجاست که چون دانشجویان ما کار بلد هستند، به هر حقوقی رضایت نمی‌دهند و این طرح می‌تواند حق الزحمه منصفانه‌ای برای آن‌ها به ارمغان آورد.
از برنامه‌ها و آرزوهای شخصی‌تان برای آینده بگویید.
سالار ستاری: من در ذهنم ایده کارآفرینی و اشتغال‌زایی برای دیگران را دارم. دوست دارم در آینده کارگاه بزرگی راه‌اندازی کنم. البته قصد دارم حداقل تا مقطع کارشناسی ادامه تحصیل بدهم. الان با کار کردن، در حال سرمایه‌اندوزی برای هدف بزرگم هستم. هنوز خدمت سربازی نرفته‌ام و به طور جدی اهدافم را پس از فراغت از تحصیل و خدمت سربازی دنبال خواهم کرد.
آیدین فرشبافی: من هم به دنبال توسعه کارگاه شخصی‌ام هستم. دوست دارم با جذب نیروهای جوان و مستعد، هم درآمدزایی کنم و هم سهم کوچکی در کاهش بیکاری داشته باشم. یادگیری مداوم و تسلط بر تکنولوژی‌های جدید مانند لیزر و وایرکات برایم اولویت دارد.
 از مسائل رفاهی دانشکده نیز اگر نکته‌ای دارید، بفرمایید.
آیدین فرشبافی: یک مشکل که بسیاری از دانشجویان با آن دست به گریبان هستند، مشکل پارکینگ دانشگاه است. امیدواریم این مسئله نیز هرچه سریع‌تر حل شود.
 از حمایت‌های دانشگاه از دانشجویان کارآفرین اطلاعی دارید؟
آیدین فرشبافی: بله، ما از برنامه‌های دانشگاه برای حمایت از دانشجویان کارآفرین و تبدیل آن‌ها به هسته‌های فناور آگاهیم و این اقدام را بسیار می‌پسندیم و تشویق می‌کنیم. چنین برنامه‌هایی می‌تواند جرقه‌ای برای شروع کسب‌وکارهای دانشجویی باشد.
جناب آقای ستاری، می‌خواهیم درباره یک موفقیت بسیار درخشان دیگر با شما گفتگو کنیم. همانطور که می‌دانیم، شما در مسابقات مهارتی دیگری نیز حضور داشتید و در مهارت فرزکاری سی ان سی به مقام نخست مسابقات کشوری بریکس 2025 دست یافتید و نشان طلای این رشته را کسب کردید. این قهرمانی، جواز حضور شما در مسابقات جهانی که در شهر یکاترینبورگ روسیه برگزار می‌شود، صادر کرد. از این دستاورد استثنایی و احساس خود پس از کسب این عنوان ملی برایمان بگویید.
سالار ستاری: بله، این یک افتخار بزرگ نه تنها برای من، بلکه برای خانواده‌ام، اساتیدم و تمام استان آذربایجان شرقی است. وقتی نام من را به عنوان نفر اول کشور در مهارت فرزکاری سی ان سی اعلام کردند، احساس غرور بسیار زیادی کردم. غرور به خاطر اینکه سال‌ها تلاش و سخت‌کوشی من در کارگاه‌ها و ساعات بی‌شمار تمرین بالاخره به ثمر نشست ولیکن تا این لحظه هزینه سفر به روسیه و شرکت در این مسابقات برایم فراهم نشده است.
و سخن پایانی؟
سالار ستاری:  از همه کسانی که در این مسیر حمایتمان کردند، به ویژه خانواده، اساتید و مسئولان دانشکده تشکر می‌کنیم. به همه دانشجویان عزیز توصیه می‌کنم که به مهارت عملی به عنوان یک اصل نگاه کنند. دانشگاه دریایی از علم است، اما گنج در عمق این دریا نهفته است و تنها با شناگری در محیط کار واقعی می‌توان به آن دست یافت.
آیدین فرشبافی: من نیز تشکر می‌کنم. تأکید می‌کنم که اگر دستگاه‌های پیشرفته و رایج در صنعت، مانند لیزر و وایرکات، در دانشگاه موجود باشند، دانشجویان پس از فراغت از تحصیل به هیچ وجه بیکار نخواهند ماند، زیرا این مهارت‌ها در بازار کار بسیار پرطرفدار و مورد نیاز هستند.




















 
  • نوشته شده
  • در پنجشنبه 22 آبان 1404
  • ساعت 10
  • توسط روابط عمومی
  • ویرایش شده
  • در پنجشنبه 22 آبان 1404
  • ساعت 11
  • توسط روابط عمومی
نظرات شما
captcha refresh